“ผ้ากันเปื้อน” หมายถึง เสื้อผ้าที่คลุมส่วนหน้าของร่างกายและผูกไว้ที่รอบเอว เพื่อปกป้องเสื้อผ้าของผู้สวมใส่ ผ้ากันเปื้อนมาจากคำภาษาฝรั่งเศสสำหรับผ้าเช็ดปากหรือผ้าปูโต๊ะขนาดเล็ก ผ้าฝ้ายเป็นวัสดุที่นิยมใช้กันมากที่สุดและมักใช้ในการทำผ้ากันเปื้อน แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้มีวัสดุอื่นที่ใช้ทำผ้ากันเปื้อน เช่น สปันโพลี ซึ่งเป็นผ้าที่ทนทานและสวมใส่สบายกว่ามาก

ในศตวรรษที่ 16 และ 17

สีของผ้ากันเปื้อนถูกนำมาใช้เพื่อบ่งบอกถึงงานหรือการค้าของเจ้าของ ช่างตัดผมชาวอังกฤษมีลายตารางหมากรุก ส่วนคนขายเนื้อและคนเฝ้าประตูจะใส่สีเขียว ผ้ากันเปื้อนเต็มตัวถูกใช้มาเป็นเวลากว่าร้อยปีแล้วโดยผู้ชายและผู้หญิงและเพื่อการใช้งานที่หลากหลาย คุณรู้ไหมว่ามันถูกกล่าวถึงในพระคัมภีร์ด้วย? เมื่ออาดัมและเอวาเย็บใบของต้นมะเดื่อเข้าด้วยกันเพื่อสร้างผ้ากันเปื้อนเพื่อปกปิดร่างกายที่เปลือยเปล่าของพวกมัน

ตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ 19 ผ้ากันเปื้อนในครัวมีจุดมุ่งหมาย อย่างไรก็ตาม จากช่วงกลางศตวรรษที่ 20 เท่านั้นที่ผ้ากันเปื้อนกลายเป็นของใช้ในครัวเรือนทั่วไป ในช่วงเวลานี้ ผ้ากันเปื้อนไม่ได้ถูกใช้เฉพาะในขณะที่ทำอาหารเย็นเท่านั้น แต่ยังใช้เมื่อรีดผ้าหรือทำงานบ้านอื่นๆ ด้วย

ในช่วงอายุเจ็ดสิบ ผ้ากันเปื้อนถูกใช้อย่างแพร่หลายเมื่อทำงานส่วนใหญ่ในครัว แม้แต่ผู้ชายก็พบว่า “เจ๋ง” ที่จะใส่ผ้ากันเปื้อนขณะย่างเนื้อบนบาร์บีคิวที่สนามหลังบ้าน การออกแบบผ้ากันเปื้อนก็เปลี่ยนไปในช่วงเวลานี้เช่นกัน ทันใดนั้นผู้คนก็ชอบผ้ากันเปื้อนที่มีสโลแกนตลกหรือภาพวาดตัวการ์ตูน ในช่วงสองสามปีที่ผ่านมา ผ้าฝ้ายเป็นผ้าที่ได้รับความนิยมมากที่สุด นอกจากนี้ยังมีผ้าอื่นๆ เช่น ผ้ากันเปื้อน PVC สะดวกกว่าเล็กน้อยเนื่องจากทำความสะอาดง่าย ดูเพิ่มเติม https://www.xn--12c2cahc9hzag3c6e8dh.com/